Menika Cerita Kula, Pundi Cerrita Panjenengan?
Ngepit
Dening: Hamida Nuriyasinta
Wektu
wis nunjuk pukul lima esuk, aku langsung grigah tangi. Tangi banjur raup lan
siap-siap. Ora let sue aku krungu ana sing ngundang jenengku. Aku banjur metu,
jebul sing ngundang mau Arum.
“Oalah...
kowe to rum. Ana apa rum?”
“Gek
ayo mangkat”
“Lha
Putri kepriye, opo arep ditinggal?”
“Yo
ditinggal wae ora apa-apa” Jawabe Arum karo guyon
Aku
banjur mlayu jupuk pit. Aku lan Arum mangkat karo mlaku alon-alon. Pas arep
nyabrang, saka wetan uwis ketara wong numpak pit.
“Kae
Putri dudu rum?”
“Ho’o”
“Ning
nek Putri kok ora nganggo sepatu?”. Dumadakan Putri wis ning sandhingku karo
njaluk ngapura.
“Gene
kowe ora nganggo sepatu put?” Arum takon karo ngguyu.
“Lha
aku mau kesusu. Aku tak mulih dhisik ya, nganggo sepatu”
“Ora
nganggo sepatu ki ora apa-apa ya put”
Putri
tetep mulih. Aku karo Arum dhisik, tekan telaga putri tetep durung ketara. Aku
karo Arum ngenteni putri ning kana. Kurang luwih wis telung menit aku ngenteni
Putri, nanging Putri durung ketara. Ora let suwe Putri njedhul.
“Ayo
teruske sing ngepit” Ajakku
“Ya
gek ayo, wis jam enem kurang sepuluh.Mengko awake dhewe ditinggal Dewi”
Aku,Arum,
Putri banjur ngepit. Ning dalan padha crita-crita. Ora krasa terangane wis
tekan Siyono, Arum ngematke jam tangane.
“Saiki
wis jam 6, gene Dewi, Yasinta, Vivi, Bela kok durung ketara”
“Paling
wis ditinggal koyo mbien rum” Jawabku
Aku
lan cah loro mau ngenteni ngasi 5 menit.
“Wis
jam enem luwih lima kok tetep durung katara?”
“Paling
wis padha disik rum. Soale saiki wis jam enem luwih”
“Ayo
ditinggal wae” Ajakke Putri
“Mengko
nek awake dhewe ninggal, Dewi, Yasinta, Vivi, Bela padha nesu”
Akhire
di enteni ning ngarep omahe Yasinta. Di enteni sue nanging ora ketara-ketara.
Aku, Arum lan Putri banjur puter balik. Putri takon “Arep ning ngendi iki rum?”
“Ning
pemda”
“Lha
arep lewat ngendi?”
“Lewat
Piyaman wae.”
Arum
jejer karo Putri, aku dhewe ning mburi.
“
Rum aku jejer kowe ya” Aku bengok-bengok ning dalan.
“Ya,
gek mrenea” Jawabe Arum
Saiki
aku jejer karo Arum, gantian Putri sing dhewe ning mburi. Ora let suwe ana
motor saka mburi, aku di bel. “Tin...tin...tiiin”. Aku wedi banjur pilih dhewe
ning mburi. Tekan dalan sepi Arum lan Putri lepas tangan. Aku meri amarga aku
ora isa lepas tangan.
“Alah..aku
ora isa lepas tangan dhewe”
“Hahaha,
kapok mid” Arum lan Putri padha ngelokke aku.
Jarakku
karo Arum lan Putri adoh banget. Wong loro mau ngenteni aku.
“Rum
aku jejer kowe meneh ya”
“Ya”
Tekan
prapatan aku lan Arum arep menggok tengen, aku ngematke mburi ora ana
kendharaan. Aku banjur menggok, tekan tengah-tengah aku dikandani Putri “Awas
mid ana mobil”. Aku langsung bali meneh amarga jarakke isih adoh.
“Untung
aku slamet”
“Nek
ngepit ati-ati mid” Welinge Arum
“Aku
mau wis ati-ati kok rum”
“Hahaha,
Hamida ki ngawur” Tambahe Putri. Aku mesem lan ngomong “Aku wis ora arep ngepit
jejer meneh, wis wedi aku”
“Ya
uwis aku tak jejer karo putri wae”
Aku
lan kanca-kanca lanjutake ngepit tekan pemda, ning Jalan Baru aku ketemu
Yasinta, Dewi, Bela, Vivi. Aku kaget, terangane Aku, Arum, Putri ditinggal
dhewekke.
Aku, Putri, lan Arum banjur bablas ning Taman Kota. Tekan Taman Kota Arum
ngomong “ Ayo sarapan”.
“Arep
sarapan ning ngendi?”
“Tuku
bubur ayam wae, nng ngarep pasar”
“Lha
Hamida takoni disik”. Arum tterus takon aku “Mid koewe gelem bubur ayam ora?”
“Gelem”
“Ayo
tuku bubur ayam ning ngarep pasar”
“Ya,
aku ya durung sarapan soale”
Aku,
Arum lan Putri wis tekan warung, aku banjur pesen lan maem. Sawise maem aku,
Putri, Arum leren sedilitt. Sawise leren aku, Putri, lan Arum lanjutake
pit-pitan ning Jonge. Aku ning Jonge mung sedhelo amarga uwis awan. Kurang
luwih aku ning Jonge mung 5 menit, banjur bali. Nanging perjalanan isih adoh,
aku, Arum, lan Putri tetep semangat.
Komentar
Posting Komentar